Foto-impressie 2

Familiehuis tussen de druiventerrassen

Sochito, Tom, Evelien en Jan (aanvang 1e werkdag)



Kleine terassen met druiven omgeven door grote schijfcatussen

 

Etna met een luchtig wolken hoedje

Foto-impressie 1

Straatbeeld in Nicolosi

 Staatbeeld in Nicolosi

Trotse slager in Nicolosi

Nicolosi, ook hier de Etna op de achtergrond

Ook 's avonds werd er gewerkt, hier ben ik bezig met het wassen van appels. Hier werd een soort gelei gemaakt. (koken, indikken)

Afgemat na een dag werken tussen de lekkernijen

Bezoek aan Taormina

Tijdens al mijn eerdere ervaringen met buitenlandse vrijwilligersprojecten is er altijd ruimte voor toeristische uitstapjes. Dit keer zijn we naar Taormina geweest. Een stad op ca.80 km afstanf van Biancavilla, ca. 40 km boven Catania, aan de oostkust van Sicilië direct aan de Middellandse zee. Sergio heeft ons via de Autostrade, Giarre en Giardin Naxos er heen gebracht.

Heerlijk om vanaf het strand, in zomerkledij te horen dat het koud is en er sneeuw viel in Nederland. Sergio, Evelien en Sachito gingen ook nog gedeeltelijk te water.

Na de zilte zeelucht achter ons gelaten te hebben zijn we in de auto gestapten en naar Castelmodo geklommen. Hoog boven Taormina gelegen heb je een prachtig uitzicht over de stad, de kunstlijn en het achterland. Door de mist werd het zicht af en toe onderbroken om daarna op een ander punt weer prachtig te worden aangelicht. Een hele klim maar zeer de moeite waard.

Een belangrijke bezienswaardigheid van Toarmina is het Griekse amphiteater uit ca 300. voor Chr.

Vanaf de tribunes kan je zo tussen de coulissen door naar het lager liggende landschap en de kustlijn kijken een prachtig locatie.
Slimme jongens die Grieken.

Dit keer was het niet zonnig en helder. Mist en laaghangende bewolking dreven vanaf de zee zo het amphiteater binnen. Maar ik sta er helder op.

Verschillende werkzaamheden, blog van Sochito Takahashi

Sachimo heeft een engelstalig blog gemaakt, interesse volg dan deze link

Overleg over de werkzaamheden, gelukkig hadden we Sachito om als tolk op te treden. Veelvuldig hebben we hier gebruik van kunnen maken.

Opmaat maken uit bestaande balken

 Met name gebruikt hout is op de bouwplaats een gewild materiaal.Hier zijn we bezig om onderdelen voor een afrastering te maken. Er zijn nogal wat hoogte verschillen en Sergio wil natuurlijk niet dat kinderen uit de opvang naar beneden vallen

Toonbaar en splinter vrijmaken voor afrastering





Lekker in het zonnetje tussen je vrienden kijken hoe anderen het doen

  

Verschillende werkzaamheden, aanbrengen regenwaterafvoer

Nadat de schuur ongeveer gereed was hebben we ons gestort op de hemelwaterafvoeren. Bij de landbouwschuur en de in aanbouw zijnde uitbreiding van het opvanghuis hebben we regenwaterafvoeren aangelegd en aangesloten

Om de afvoer ondergronds te krijgen moesten we iets meer doen. De grond was in de rotsachtige grond moeilijk toegankelijk. Veelal was een pikhouweel het enige gereedschap dat de strijd aankon. Na het in de grondleggen van de afvoerslangen moest alle grond gezeefd worden om schade, door lava en puin, aan de slang te voorkomen. Het puin werd gestort naast het in aanbouw zijnde opvanghuis, als fundatie van een aan te leggen oprit. Al met al waren we hier wel een dagje mee bezig.



Verschillende werkzaamheden, schuur

Verschillende werkzaamheden op het terrein
Naast alle werkzaamheden die in de voorgaande berichten zijn genoemd hebben zijn we ook op andere terreinen aan het werk geweest.hillende werkzaamheden uitgevoerd. Zo is er aan de schuur gebouwd, zijn regengoten aangebracht aan de schuur, hebben we sleuven gegraven voor de afvoer van regenwater, zijn muren van de nieuwbouw gesausd en hebben we onderdelen van een toekomstige afrastering 'montage' klaargemaakt.

De schuur waar we het gedroogde olijvenafval hebben opgeslagen was bij onze aankomst nog verre van gereed. Om het gedroogde afval voor de winter veilig te stellen moest de schuur wind en in zeker mate waterdicht gemaakt worden. Met name de buitenwanden, geheel van hout waren nog niet compleet. .
Uiteindelijk moesten we ook gebruikt hout proberen in te passen in de constructie van de wanden
.



Inzagen van steun gebinte



Ook bestond bij Sergio de behoefte om de schuur nog verder te verstevigen. Hiervoor heb ik meerdere balken als gebinte in de wanden ingepast en bevestigd. Het verder dicht maken van deze wand zal naderhand nog moeten gebeuren.

Olijven, gebruik van het afval

Bij de centrifuge van de olijvenpulp in de fabriek wordt de ze gescheiden in 3 fracties. Het afvalwater wordt gebruikt voor irrigatie, de olijfolie wordt voor consumptie gebruikt en het restafval dat bestaand uit de pitten en de schillen van de olijven. De fabriek in Biancavilla krijgt met haar proces niet alle olie er uit. Op een andere locatie wordt met behulp van chemicaliën nog meer olie uit de pulp gehaald. De pulp die dan nog overblijft worden gestort. Hiermee eindigt het verhaal van de olijf nog niet.

Sochito en Tom mengen droge brandstof

De verwarming en de warmwatervoorziening, van de woonvertrekken worden niet door bv. gasgestookte cv-installaties verzorgt. De familie heeft een installatie die het mogelijk maakt water op te verwarmen dat vervolgens wordt opgeslagen in grote boilers. Nadeel is natuurlijk wel dat er niet altijd warm water voorhanden is, altijd even vragen dus. Voor het opwarmen van het water moet wel brandbaar materiaal voorhanden zijn. Takken, stronken en snoeihout van druiven worden hiervoor veelvuldig gebruikt. 

Vullen van de juttezaken met droge stof

Ook het gestorte afval van de olijven wordt gebruikt nadat het meerdere jaren te drogen heeft gelegen op de stortplaats. Dit gedroogde materiaal wordt vervolgens afgegraven, in juttezakken gedaan en naar de opslagschuur die achter het woonhuis op een verhoging is gebouwd en via een smalle trap te bereiken is. Ondanks als het geregel is het Sergio niet gelukt om een vrachtauto te ritselen. Zijn auto kan slecht een 10-15 tal zakken aan gewicht hebben zodat de rit naar de stortplaats meerdere keren gemaakt moet worden. 

Even een pufje

Broodje, kopje thee

 Uiteindelijk hebben we zo 70-80 zakken weten te vullen met dit bruikbare en brandbare afvalmateriaal. Al met al een zwaar en tijdrovend karwei. Het doet erg denken aan de kolenboer die tot in de jaren 60 een vertrouwd beeld was bij het afleveren van kolen voor de kachels in Nederland.

Colletta Alimentare en bezoek aan Acireale

Sabato (zaterdag) 27 novembre

 



Sergio neemt met ons de laatste instructies door

 Al vroeg gaan we op deze zaterdag naar Nicolosi een stadje op zo'n 30 minuten oostelijk van Biancavilla. Vandaag staat in het teken van de Nationale voedselinzameling die in Italië bekent is onder de naam van Colletta Alimentare. Bij meer dan 8100 supermarkten wordt dit jaar de 14e Nationale Eten Inzamel Dag georganiseerd. Meer dan 110.000 vrijwilligers nodigen mensen uit om voedsel met een lange houdbaarheidsdatum te doneren die vervolgens over meer dan 8.000 goeden doelen organisaties worden verdeeld (zoals gaarkeukens en opvangcentra's) Samen met de Voedsel-Bank Network worden op deze wijze 1.500.000 miljoen mensen ondersteunt.
Een aantal dat alleen maar toeneemt. Gisteren zijn we bij een grote voedsel opslagplaats foldermateriaal, affiches en tassen wezen halen die de inzameling moeten ondersteunen.
In Nicolosi zoeken wij de supermark Carrefour. Wij zetten onze tafels uit, zetten dozen klaar en verspreiden ons over de ingang en de uitgang van de winkel. Bij de ingang worden alle bezoekers van de supermarkt uitgenodigd om de uitgereikte tas te vullen met lang houtbare levensmiddelen zoals vis- en vlees in blik, pasta, tomatensaus, groenten inblik. Op de folder die we uitreiken staat uitleg over deze actie, heel veel mensen hoeven de uitleg niet.

De stellingen zijn ingenomen

Inname en sortering

Hij laat ons het mooie oude centrum zien, we eten en drinken wat, werken een lekker plaatselijk ijsje weg en laten de tijd rustig passeren. Ricco komt ons ook nog even bezoeken. Als oudste zoon heeft hij een supermarkt in Acireale tot zijn werkdomein voor de voedselinzameling. Tegen 15.30 uur vertrekken we weer naar Nicolosie om onze plek bij Carrefour weer in te nemen tot 20.00 uur. Uiteindelijk wordt de eindbalans opgemaakt en blijkt dat we bijna 650 kilo aan levensmiddelen hebben kunnen inzamelen. Tegen 20.30 uur komt er een vrachtauto van de organisatie om de opbrengst op te halen. Tijd voor ons om naar huis te gaan het avondeten wacht.

Basiliek van Acireale

Meer over de Olea europaea

In de dagen die volgen op het plukken worden ingevuld met wisselende werkzaamheden. Graag wil ik eerst het reilen en zeilen van de olijf, als een meer samenhangend verhaal afmaken.

De olijven die geplukt zijn worden in het familiehuis verzameld in kratten. Nadat alle bomen waren leeggeplukt wordt de oogst gebracht naar een kleine fabriek in het dorp Biancavilla. Helaas we kunnen de auto niet geheel vullen om de kratten stevig vast te zetten. We vinden Kim bereid om als extra vulling tussen de kratten plaats te nemen op onze reis naar de fabriek. Hier aangekomen blijkt de fabriek de productie nog niet te hebben opgestart, we laten onze olijven met veel berusting achter.

De eigenaar van de fabriek blijkt een joviale italiaan. Al gauw wordt er koffie geschonken en de kurk gaat ook nog van de fles. Later in de week zullen we terugkeren om het productieproces verder te zien gaan en hopenlijk is zijn jovialiteit dan nog net zo groot

Het persen

Aangekomen bij onze fabriek zijn we niet de enige die onze olijven willen laten persen. De ruimte heeft zich in de afgelopen dagen gevuld met containers olijven. Op de labels staat de eigenaar en de hoeveelheid olijven.

Uit de wijde omgeving bieden mensen hun hoeveelheden aan om tot olijfolie omgevormd te worden. Na elkaar worden de verschillende aangeboden hoeveelheden verwerk in de moderne fabrieksopstelling. Sommige mensen vertrekken weer omdat ze weten dat ze nog wel even moeten wachten tot hun olijven aan de beurt zijn. In eenvoudige onderdelen bestaat het proces achtereen volgens uit: Het wegzuigen van restanten bladeren en takjes. Het wassen van de olijven. Het kneuzen, en kneden tot een stroperige pulp. Tenslotte komen ze in een 3000 toeren centrifuge terecht die het mengsel scheidt in drie fracties, water, min of meer droge pulp en de olijfolie.

- achtergrond kneuzen en kneden

- voorgrond de centifuge

het gele goud komt te voorschijn

Het afvalwater wordt gebruikt bij de irrigatie van olijfvelden. De pulp wordt gestort. Ik zal in verdere berichten nog laten zien wat met dit afvalproduct gebeurt. De uiteindelijke olijfolie komt in een groot vat terecht wat het in 20 liter jerrycans door de aanbieder van de olijven wordt afgetapt en gewogen. Voor ons is het resultaat van 360 kg (55 kg olie of) 62 liter zuivere olijfolie. Het gewicht zal worden gebruikt om de betaling van de fabriekskosten te bepalen. Uiteindelijk zien we de eigenaar weer terug, dezelfde jovialiteit maakt zich van hem meester inclusief koffie en wat lekkers.. Zijn zoon, beter bedreven in de Engelse taal, neemt ons mee op een rondgang door de fabriek en laat ons kennismaken met alle facetten incl. flessen vullen en etiketteren. Uiteindelijk besluiten we ook wat flessen te laten vullen voor het thuis front.

 

De eerste dagen, olijven plukken

Maandag 22 november

Wat buiten bij daglicht het eerste opvalt is de vulkaan de Etna met besneeuwde hellingen, hoog boven het landschap uitstekend tot een uiteindelijke hoogte van ruim 2900 meter. Soms verscholen in hoedvormige wolken dan weer liggend in het volle zonligt. Steeds verrassend steeds weer anders. Voor vlakkelanders en onder zeeniveau bewoners een majestueus beeld.

Het begin van een 2 wekelijks ritueel. Opstaan om ca. 7.45 uur, ontbijten om 8.30 uur, aanvang werkzaamheden al gauw om 9.45 uur. Middageten om 14.30 uur, werken tot ca. 17.00 uur en avondeten om ongeveer 21.30 uur.
Het landschap wordt volledig gedomineerd door de Etna. In het landschap een aaneenschakeling van terrassen die door lavablokken worden opgebouwd, waarop hoofdzakelijk druiven en olijfbomen zijn aangeplant. De olijfbomen staan verspreid over een aantal verspreidde terrassen. Lopend naar boven klimmend over de lavamuren en terrasmuren bereiken we onze bestemming. Grote en kleine olijfbomen wisselen elkaar af. Onder de bomen worden grote zeilen gelegd. De olijven worden met de hand geplukt of als ze in trossen voorkomen gewoon van de takken 'geharkt' met kleine handharken. Ladders helpen ons om de hogere delen van de boom te bereiken. De opbrengst verschild erg per boom van enkele olijven bij kleine bomen, tot bomen waar we met 4 mensen wel 1,5 uur over doen om hem (bijna) leeg te plukken. De oogst wordt in zakken verzameld en laten naar beneden gedragen.

Deel van de dagoogst

 Ondertussen genieten we van een weldadig zonnetje, armen bloot en zonnecreme in de beurt. Na zo'n 2-3 uur komt Raphaël ons verblijden met water, appels en mandarijnen. De oogst blijkt na een aantal dagen plukken, als al Sergio's bomen zijn leeg geplukt, zo'n 360 kg te zijn

Olijven van verschillende plumage 

Op weg naar --- en aankomst

Zondag 21 november 2010
Uit alle windstreken verzamelden we ons op Schiphol voor de reis naar Biancavilla met een tussenlanding op het vliegveld van Rome. Ontmoetingsplek was de centrale hal van de luchthaven waar bleek dat 1 deelnemer op het laatste moment wegens ziekte moest achterblijven. De vlucht naar Rome verliep niet zoals je die graag zou hebben. Het slechte weer in de noordelijke helft van Italië maakte van de daling op Rome voor vele waaronder uw schrijver een barre onderneming, gelukkig was een groot aantal medepassagiers het met hem eens, te oordelen naar de onrust in het vliegtuig. Na een korte stop hup weer de lucht in voor het tweede deel van de vlucht naar Catania. Ook het stijgen vanuit Rome was niet geheel zonder rumoer, maar na een klein halfuur verstomde iedereen en konden we verder op een rustige vlucht terugkijken. Bij aankomst werden we opgevangen door Rocco en Sochito Takahashi onze Japanse projectdeelnemer.

Met de auto op weg naar Biancavilla, gelegen op de zuidelijke flanken van de vulkaan de Etna, was een rit van ongeveer 45 minuten in een al donker landschap dat direct vanuit de stad Catania overwegend omhoog loopt.
Na de kennismaking werd ons onze slaapplaatsen gewezen en de bedden opgemaakt. Evelien (uit Groningen) slaapt in het hoofdgebouw (familiehuis). De 4 mannen, Ton uit Breda, Jan uit Lochem, Kim uit Amerfoort en Sochito Takahashi uit Wenen werden in een ruime slaapkamer, die deel uitmaakt van het opvanghuis, ondergebracht. We werden in de eetkamer ontvangen, de familieleden werden aan ons voorgesteld. Het gezin bestond uit vader Segio, moeder Carmela, Rocco (21), Raphaël (18), Agatha (16) en Maria (13). Aan de tafel werden we geïnformeerd over o.a. werk- en etenstijden, taken die ons te wachten stonden, het gebruik van (warm)water ed.
Al gauw worden we ons bewust van het belang van onze Weense Japanner, die naast zijn eigen onverstaanbare taal ook Duits, Engels, een beetje Russisch, Frans en Spaans en een ruime hoeveelheid Italiaans in zijn rugzak blijkt te hebben. Hij zal zijn waarde de komende weken meer dan bewijzen.
Buiten hadden we in het donker van de avond vanuit onze hoge locatie een schitterend uitzicht op de verlichtte steden en dorpen die zich onder ons uitstrekten.

Evelien, Kim, Tom, Sochito Takahashi en Jan

Terug in Nederland

Zoals julie al hebben kunnen lezen was het niet mogelijk om vanuit Biancavilla aan mijn weblog te werken.
Vandaag zondag 5 december ben ik met een dag vertraging thuis gekomen. Gisteravond, zaterdag 4 december, zijn we na een kleine vertraging uit Rome op Schiphol teruggekeerd. In Rome hebben we de sneeuwval wat afgewacht die hier in Nederland viel. Maar ja dan ben je hier en je weet dat sneeuwval en spoorwegen hier al sinds jaar en dag slecht samen gaan. Vanuit Schiphol hebben we in 3 uur Amerfoort kunnen bereiken, Lochem zou niet meer bereikt kunnen worden. Kim, een van de projectleden woont in Amerfoort en wilde wel een veldbedje voor me inrichten in de woonkamer. Vanmorgen door de smeltende sneeuw naar het station in Amerfoort gelopen en de trein naar Berlijn genomen tot aan Apeldoorn en verder via Zutphen naar Lochem. Alles binnen de dienstregeling vervolgens om 10.51 uur aangekomen in Lochem waar Marian en Bas mij in de armen sloten.

De komende dagen zal ik mijn belevenissen verder uitwerken op deze plaats en illustreren met foto's.
Dus blijf mijn weblog volgen om een indruk te krijgen van dit Internationale vrijwilligersproject dat mij dit keer naar Biancavilla op Sicilië en terug bracht.

o-lijf...

Er is 62 liter olijfolie geperst uit de oogst van deze week!
Jan heeft het gedroogde olijvenafval in zakken geschept; dit gaat als brandstof gebruikt worden in kachels.
Vandaag lag er zwaar werk te wachten: de schuur moest winddicht gemaakt worden.
Hoe dat in z'n werk ging, kan Jan hopelijk binnenkort zelf vertellen.
Hartelijke groet van Marian, Bas, Judith.

geen internetverbinding!!!

Jan heeft ons gevraagd iets te schrijven op zijn weblog, omdat hij dit helaas niet zelf kan doen.
Het gaat Jan goed.
Bij het tehuis ligt een olijvengaard, die een belangrijke bron van inkomsten vormt voor het tehuis. Jan heeft 2 dagen olijven geplukt en vandaag heeft hij geholpen de oogst naar de plaatselijke fabriek te brengen.
Morgen gaat hij terug om te zien hoe de olijven in de fabriek worden verwerkt.
Komend weekend is het plan een naburige stad te bezoeken, waar mogelijk wel internetmogelijkheden zijn en we hopen, dat hij dan zelf weer een stukje kan plaatsen.
Hartelijke groet van Marian, Bas en Judith.

Kennismaking groepsleden

Ruim 2,5 week voor vertrek komen de eerste gegevens over het project binnen. 5 Nederlanders hebben zich in voor dit internationale project aangemeld. Evelien uit Groningen (25 jaar), Kim uit Anmersfoort (34 jaar), Hanna uit Leiden (27 jaar), Ton uit Breda (65 jaar) en ikzelf uit Lochem (55 jaar). Voorwaar weer een select groepje Nederlanders dat zich samen met een 2 tal Italianen gaat inzetten voor het project in Biancavilla, aan de voet van de Etna op het Italiaanse eiland Sicilië. Via internet heb ik gauw een kennismakingsbriefje als eerste contact naar de groepsleden gestuurd.

Ik kijk al uit naar de ontmoetingen en de nieuwe ervaringen die ik zeker met de groepsleden zal opdoen.

Wat vooraf ging

Via een via/via vriend raakte ik geïnteresseerd in buitenlands vrijwilligerswerk. Via onze kerkelijke gemeente in Lochem, die daar ervaring mee had, heb ik aan de wens om mezelf in te zetten en andere culturen / landen te leren kennen, kunnen voldoen. Via de vrijwilligersorganisatie World Servants heb ik in 2004 aan een bouwproject in Bolivia meegewerkt. In de Stad Santa Cruz de la Sierra heb ik meegeholpen uit de uitbreiding van ean lagere school in de wijk Cielintho Lindo. Met een 5 tal mensen, allemaal uit Lochem hebben we vervolgens nog een weekje rondgetrokken in Bolivia via bemiddeling van iemand in Samaipata.
Daarnaast heb ik in 2006 meegewerkt aan de bouw van een weeshuis in Rat een klein plaatsje in het westen van de Oekraïne. In beide gevallen waren dit middelgrote groepen van ca. 20-25 deelnemers.
In 2008 ben ik bij een partnergemeente van de gemeente Zutphen, in het dorp Villa Sandino in Nicaragua (prov. Chontales) aan het werk geweest. Via de Stichting Zutphen Nicaragua heb ik daar met het plaatselijk comité meegeholpen bij de renovatie van een sportcomplex in La Gateada. Aanvankelijk zouden we ook aan een archeologieproject gaan werken. Hierbij was het de bedoeling om het gebied aantrekkelijker en toegankelijker te maken voor toerisme naar de in dat gebied voorkomende petrogliefen. Dit onderdeel is door onderbemensing niet van de grond gekomen. In totaal ben ik ruim 5 weken in Nicaragua geweest en heb flink wat van het land gezien. Om een indruk te krijgen van dit project kun je mijn weblog bekijken via een link onderaan.

In vond het weer een tijd om mijn tas te pakken. Na wat zoektochten kwam ik in september op het spoor van de Internationale Bouworde (IBO). Voor het jaar 2010 jaar stonden er nog een 2-tal projecten op stapel, een project in Roemenie en een in Italië. Italie en Sicilie zijn voor mij geheel onbekent vandaar mijn keuze om daar de handen weer eens uit de handen te steken.